Grecja - moja miłość

   Bardzo lubię ten kraj - jego kulturę, przyrodę, ludzi. Kiedy pierwszy raz wylądowałam na greckiej ziemi - poczułam ten specyficzny zapach ziół, dotyk słońca, zobaczyłam nagie wzgórza, u stóp których porastały gaje oliwne. Wtedy była to wyspa Rodos. Kolejnym razem znowu czuję ten sam zapach ziół... Podobne krajobrazy na Krecie. Jasne domy z ciemnopomarańczowymi dachami otoczone krzewami bugenwilli, wzgórza ledwo porośnięte niewielkimi krzewami i niekończący się błękit nieba. Po tygodniu zobaczyliśmy na horyzoncie trzy małe obłoczki. Wypływająca z każdej tawerny muzyka sirtaki, w rytm której ubrani w stroje ludowe młodzi ludzie tańczą zorbę. I do tego jedzenie... - dieta śródziemnomorska bogata w ryby, musaka na bakłażanach, baraninie czy jagnięcinie zapiekana z sosem beszamelowym, sałatka grecka z oregano i oliwą z oliwek, tzatziki i greckie pomarańcze. Już przenoszę się w tamten świat - pełen słońca, muzyki i przyjaznych ludzi. Widzę małe wioseczki z tawernami i kobiety ubrane na czarno, słyszę język grecki: parakalo, efharisto, kalimera, kalispera, tikanis...

   W tym roku udało mi się zwiedzić Grecję kontynentalną z jej starożytną przeszłością. Największe wrażenie zrobiły na mnie położone wysoko w górach Delfy z wyrocznią. Zresztą każde miejsce pobudzało wyobraźnię budując obraz dawnych wieków. Takie miasta jak: Olimpia, Mykeny, Korynt i ogromne kamienne pozostałości po ich najwspanialszych czasach. Ogromny podziw dla budowniczych budzą potężne kolumny starożytnych świątyń. Zupełnie inne wrażenie robią Ateny - ogromna metropolia złożona z tysięcy betonowych domów i niewielkiej ilości zieleni, do tego niezbyt bezpieczna ze względu na sporą liczbę imigrantów z północnej Afryki. Osobny temat to przyroda. Hibiskusy, oleandry, bugenwilie - kolorami mienią się w całej Grecji. Okalają greckie domy w białym kolorze z niebieskimi dodatkami. To typowy grecki pejzaż. Do tego intensywnie niebieski kolor morza i mamy już namalowany obraz południowo - wschodniej Europy. 



Partenon - świątynia poświęcona bogini Atenie



Ruiny teatru u stóp Akropolu

Agora - rynek w starożytnych Atenach



Świątynia Apollina w starożytnym Koryncie

Żołnierz pod greckim parlamentem



Kanał koryncki

Widok na góry w Grecji



Nafplio - miejscowość nadmorska z całymi kaskadami bugenwilli

Zeszłoroczne pomarańcze

Migdał
 

Bugenwilie w kolorze fioletowym



Czerwony kwiat hibiskusa

Klasztory przyklejone do ścian

Powiew starożytności - ruiny w Olimpii



Ten kolor wody...

 

Trochę relaksu



Morze Jońskie

Typowy krajobraz nadmorski

Delfy - ruiny świątyni Apollina

Widok z Delf

Ruiny teatru w Delfach

Piękno zaklęte w skałę

   Ilekroć jadę do Skalnych Miast w Czechach, nie mogę się nadziwić, jak niezwykłe rzeczy potrafi tworzyć natura. Olbrzymie formy skalne, często pionowe, wysokie, połączone ze sobą jak "tłum ludzi", budzące przedziwne skojarzenia. Wyobraźnia podpowiada też, jak przez całe wieki formy te tworzyły się.
   Idąc zielonym wąwozem, w głębi lasu stajemy u wrót Teplickiego Skalnego Miasta. Dosłownie wchodzi się przez kamienną bramę, by stanąć u podnóża wysokich form skalnych. Pomiędzy nimi zostają dla nas wąskie, wysokie szczeliny, byśmy mogli zagłębić się w nie, stanąć na "rynku" skalnego miasta, poczuć jak jego mieszkańcy. To nie są przytulne, ciepłe mieszkanka - raczej surowe, zimne jaskinie z zielonymi dywanami wilgotnych mchów i porostów.
   Mnie zaskoczyły oznaki nadchodzącej jesieni w postaci urzekających kolorami wrzosów i jarzębin - piękne, ale jednak przypominające o tym, że lato powoli od nas niedługo odejdzie....

 

 

 

Śnieżka z innej strony

   Najpiękniejszym pasmem w Sudetach są dla mnie Karkonosze. Od wielu, wielu lat uczęszczane przeze mnie, z magicznymi miejscami, takimi jak Samotnia w kotle Małego Stawu, widok o poranku ze schroniska na Szrenicy, wyciąg na Śnieżkę po czeskiej stronie, spacery wśród kosodrzewin Równią pod Śnieżką, wietrzne kotły polodowcowe w rejonie Szrenicy, rozległe panoramy czy zapach lasu świerkowego. Karkonosze mają w sobie posmak wysokich gór- odkryte przestrzenie, gołoborza, stawy polodowcowe.
   Najbardziej malowniczy szlak na Śnieżkę prowadzi z górnego Karpacza przez Samotnię, Strzechę Akademicką i Dom Śląski. Mniej polecany jednak w czasie długich weekendów. Trudniej wówczas o ciszę, kontakt z naturą. My wybraliśmy na początek naszej wędrówki Przełęcz Okraj i miejscowość Horni Mala Upa. Stamtąd przez sympatyczne schronisko Jelenka po czeskiej stronie, /gdzie oczywiście posilamy się knedlikami z gulaszem/, następnie dość strome dłuższe podejście dochodzi się do miejsca, gdzie pomiędzy kosodrzewinami  można podążać w kierunku najwyższego szczytu. Na koniec jeszcze jedno podejście i już delektujemy się panoramą ze Śnieżki.


Z prawej schronisko Jelenka

Przepiękny widok na Kotlinę Jeleniogórską

Rude trawy, zieleń kosodrzewin i cudne obłoczki - oto całe piękno Karkonoszy